💥 وَمِنَ النَّاسِ مَنْ يَقُولُ آمَنَّا بِاللَّهِ وَبِالْيَوْمِ الْآخِرِ وَمَا هُمْ بِمُؤْمِنِينَ ﴿۸﴾
📌 و در میان مردم جماعتی شامل غاصبین ولایت علی و پیروانشان هستند که داعیه مومنی و مسلمانی کرده و مى گویند ما به خدا و رسول او ایمان آورده و در غدیر با علی و امامان بعد از بیعت می کنیم چرا که ما به روز قیامت، روزی که از ولایت علی سوال خواهد شد ایمان آوردیم، حبیبم به اینان بگو خیر این چنین نیست، چرا که شما به ولایت و خلافت علی و اولاد معصومش ایمان نیاورده و شیعه و پیرو و محب آل محمد نمی شوید.
* امام کاظم علیه السلام فرمود: هنگامی‌که رسول‌خدا در روز غدیر، امیرمؤمنین علیّ‌بن‌ابی‌طالب را در آن جایگاه ایستاند، و خطبه‌ی غدیر را بیان فرمود از میان آن جمع، عمربن‌خطاب برخاست و گفت: مبارک باشد ای پسر ابوطالب! تو مولای من و مولای هر مرد و زن مؤمن شدی! سپس درحالی‌که این عهد و پیمان با تمام تأکید و استحکام از آن‌ها گرفته‌شد از آنجا بیرون رفته و پراکنده شدند. بعد از آن رویداد، گروهی از سرکشان ستمگر آن قوم، در میان خویش دسیسه چیده و توافق کردند و گفتند: اگر برای محمّد حادثه‌ای رخ داد و از دنیا رفت ما قطعاً این امر را از علی دفع می‌کنیم و اجازه نمی‌دهیم این مقام برای او باشد و در این جایگاه بماند. امّا خداوند متعال از دل‌های آنان و آنچه در آن می‌گذشت آگاه بود. آن‌ها نزد رسول‌خدا می‌آمدند و می‌گفتند: به راستی که علی را نزد خداوند، خود و ما محبوبترین آفریدگان قرار دادی و او را برای در امان نگاه‌داشتن ما از حکومت بیدادگران و ستمگران کافی دانستی و ما را در این موارد کفایت کردی. این در حالی بود که خداوند متعال می‌دانست آنان در دل، خلاف گفته‌هایشان و در سر، دسیسه‌ای دارند و در راه دشمنی با او استوارند و برآنند تا این مرد شایسته را از این امر کنار زنند. لذا خداوند حضرت محمد را از نیّت آن‌ها با خبر ساخت و فرمود: ای محمّد ! بعضی از مردم می‌گویند ما به خدایی که تو را فرمان داد تا علی را امام و مهتر و پیشوای امتت گردانی، ایمان داریم؛ حال آنکه آنان به این مطلب (ولایت علی) ایمان ندارند؛ بلکه بر کشتن تو و او تبانی کرده و خود را آماده کرده‌اند تا بعد از مرگ تو از علی سرپیچی کنند.
منبع : تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱، ص۱۳۴ / بحارالأنوار، ج۳۷، ص۱۴۱/ تأویل الآیات الظاهرهْ، ص۳۷/ الإمام العسکری، ص۱۱۲/ البرهان
* امام صادق (علیه السلام) خداوند در وصف منافقین این آیه را بیان می‌کند.
تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱، ص۱۳۴ بحارالأنوار، ج۶۹، ص۲۰۷/ مصباح الشریعهْ، ص۱۴۴
انصاریان:
و گروهی از مردم [که اهل نفاق اند] می گویند: ما به خدا و روز قیامت ایمان آوردیم، در حالی که آنان مؤمن نیستند.
.
* خرمشاهی:
و كسانى از مردم هستند كه مىگويند به خداوند و روز بازپسين ايمان آوردهايم، ولى آنان مؤمن نيستند
.
* فولادوند:
و برخى از مردم مى گويند ما به خدا و روز بازپسين ايمان آورده ايم ولى گروندگان [راستين] نيستند
.
* قمشه‌ای:
و گروهی از مردم (یعنی منافقان) گویند: ما ایمان آورده‌ایم به خدا و به روز قیامت، و حال آنکه ایمان نیاورده‌اند.
.
* مکارم شیرازی:
در ميان مردم كساني هستند كه ميگويند به خدا و روز رستاخيز ايمان آورده ايم در حالي كه ايمان ندارند.
* وَمِنَ النَّاسِ مَنْ يَقُولُ آمَنَّا بِاللَّهِ وَبِالْيَوْمِ الْآخِرِ:
این بخش از آیه به این معناست که برخی از مردم هستند که می‌گویند ما به خدا و روز قیامت ایمان آورده‌ایم.
* وَمَا هُمْ بِمُؤْمِنِين:
این بخش از آیه به این معناست که در واقع این افراد ایمان ندارند.
* برخی از مفسران معتقدند این آیه در مورد منافقان مدینه نازل شده است که در ظاهر اسلام را پذیرفته بودند اما در باطن، به اسلام ایمان نداشتند.
* نفاق:
این آیه به مسئله نفاق و دورویی در ایمان اشاره دارد و نشان می‌دهد که ایمان واقعی باید در قلب و عمل انسان تجلی پیدا کند.
* خودفریبی:
این آیه می‌تواند به عنوان هشداری برای کسانی تلقی شود که خود را گول می‌زنند و ادعای ایمان دارند اما در واقع ایمان واقعی در دلشان وجود ندارد.
* تفاوت ظاهر و باطن:
این آیه به تفاوت بین ظاهر و باطن انسان‌ها اشاره دارد و بیان می‌کند که ممکن است ظاهر انسان‌ها یک چیز را نشان دهد اما باطنشان چیز دیگری باشد.
* اهمیت ایمان واقعی:
این آیه بر اهمیت ایمان واقعی و تأثیر آن بر زندگی انسان تأکید می‌کند.