💥 إِيَّاكَ نَعْبُدُ وَإِيَّاكَ نَسْتَعِينُ ﴿۵﴾
📌 پس خدایا، با پذیرش ولایت علی و اولاد معصومش اقرار می کنیم به اینکه فقط بنده تو هستیم و فقط اطاعت می کنیم علی و اولاد معصومش را تا فقط تو را اطاعت کرده باشیم، و با توسل به ائمه حق، فقط از خودت استمداد می کنیم تا از بی کران رحمتت یاریمان نمایی و ظهور مهدی را برای ما رقم بزنی. چرا که حکومت خلیفه تو بر ما بهترین یاری از سوی توست.
* أَطِيعُوا اللَّهَ وَأَطِيعُوا الرَّسُولَ وَأُولِي الْأَمْرِ مِنْكُمْ
منبع : آیه 59 سوره نساء
* يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَابْتَغُوا إِلَيْهِ الْوَسِيلَةَ
منبع : 35 مائده
* پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله فرمود: امامان و پیشوایان پس از من همگی از فرزندان حسین می‌باشند و هرکس از ایشان فرمان برد، خدا را اطاعت کرده و هرکس نافرمانی آنان کند خدا را معصیت کرده است. و ایشان چنگاویز محکم و دستگیره استوار هستند و اینان راهنما به سوی خداوند عزّوجلّ هستند.
منبع : تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۴، ص۳۲ عیون أخبار الرضا، ج۲، ص۵۸/ نورالثقلی
* علیّ‌بن‌ابراهیم رحمة الله علیه : به‌واسطه‌ی امام به خداوند نزدیکی جویید.
منبع : تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۴، ص۳۲ / تفسیر القمی، ج۱، ص۱۶۸/ نورالثقلین/ البرهان
* انصاریان
پروردگارا! تنها تو را می پرستیم وتنها از تو کمک می خواهیم.
* مکارم شیرازی
تنها تو را ميپرستيم و تنها از تو ياري ميجوئيم.
* این آیه با استفاده از کلمه “إِیَّاكَ” (تنها تو) عبادت و یاری خواستن را به خداوند متعال اختصاص می‌دهد. این حصر نشان‌دهنده این است که تنها خداوند شایسته پرستش است و هیچ کس و هیچ چیز دیگری در این مقام با او شریک نیست.
* در این آیه، انسان با اعتراف به بندگی خود در برابر خداوند، جایگاه واقعی خود را در عالم هستی می‌شناسد. این عبودیت، نه از روی اجبار و اکراه، بلکه از روی اختیار و آگاهی است.
* انسان در تمام امور زندگی خود نیازمند یاری خداوند است. این آیه با درخواست استعانت از خداوند، انسان را متوجه می‌کند که بدون کمک او، نمی‌تواند در مسیر رشد و تعالی گام بردارد.
* این آیه در نماز خوانده می‌شود و به عنوان یک ارتباط قلبی با خداوند مطرح است. در این ارتباط، انسان با خداوند سخن می‌گوید و از او یاری می‌طلبد.
* انسان با شناخت صفات خداوند، مانند رحمانیت و رحیمیت، به این نتیجه می‌رسد که تنها او شایسته پرستش است و باید از او کمک خواست.
* این آیه با استفاده از کلمه “نَعْبُدُ” (می‌پرستیم) به صورت جمع، نشان می‌دهد که مسلمانان در برابر خداوند یکپارچه هستند و همه بندگان او هستند.
* این آیه به عنوان یک ارتباط با خداوند، پس از حمد و ثنای الهی قرار می‌گیرد و به عنوان یک مرحله از پرواز معنوی انسان مطرح می‌شود.
* به طور خلاصه، این آیه با بیان حصر عبادت و استعانت در خداوند، انسان را به سوی شناخت جایگاه واقعی خود و ارتباط قلبی با خالق هستی دعوت می‌کند.