آل عمران آیه (28)

توضیحات

💥 لَا يَتَّخِذِ الْمُؤْمِنُونَ الْكَافِرِينَ أَوْلِيَاءَ مِنْ دُونِ الْمُؤْمِنِينَ وَمَنْ يَفْعَلْ ذَلِكَ فَلَيْسَ مِنَ اللَّهِ فِي شَيْءٍ إِلَّا أَنْ تَتَّقُوا مِنْهُمْ تُقَاةً وَيُحَذِّرُكُمُ اللَّهُ نَفْسَهُ وَإِلَى اللَّهِ الْمَصِيرُ ﴿۲۸﴾

📌 لذا آنانکه به ولایت محمد و آل محمد باور قلبی دارند و شیعیان علی و اولاد معصومش هستند هرگز نباید منکران و کافران ولایت ثقلین و غاصبین خلافت آل الله را به جای ولایت علی و اولاد معصومش دوست و سرپرست بگیرند و ایشان را اطاعت کنند؛ و هر که چنین کند او را از دوستی با خدا هیچ بهره ای نیست و مانند ابلیس مطرود درگاه رحمت الهی شود، مگر آنکه به سبب دفع شر آنان تقیه کنید. اگر چنین باشد خداوند شما را از عذاب خود بر حذر می دارد و بدانید بازگشت همه شما به سوی دادگاه عدل الهی و در محضر محمد و علی خواهد بود.

……

* انصاریان:

مؤمنان نباید کافران را به جای اهل ایمان، سرپرست و دوست بگیرند؛ و هر کس چنین کند در هیچ پیوند و رابطه ای با خدا نیست، مگر آنکه بخواهید به سبب دفع خطری که متوجه شماست از آنان تقیّه کنید؛ خدا شما را از عذاب خود بر حذر می دارد، و بازگشت همه به سوی خداست.

.

* خرمشاهی:

مؤمنان نبايد كه كافران را -به جاى مؤمناندوست بگيرند، و هركس چنين كند از لطف و ولايت خداوند بى‏بهره است، مگر آنكه از آنان به نوعى تقيه كنيد، و خداوند شما را از خويش بر حذر مى‏دارد، و بازگشت به سوى خداوند است‏

.

* فولادوند:

مؤمنان نبايد كافران را به جاى مؤمنان به دوستى بگيرند و هر كه چنين كند در هيچ چيز او را از دوستى خدا بهره‏ اى نيست مگر اينكه از آنان به نوعى تقيه كند و خداوند شما را از عقوبت خود مى‏ ترساند و بازگشت همه به سوى خداست

.

* قمشه‌ای:

نباید اهل ایمان، مؤمنان را وا گذاشته و از کافران دوست گزینند، و هر که چنین کند رابطه او با خدا مقطوع است مگر برای در حذر بودن از شرّ آنها تقیه کنند. و خدا شما را از عقاب خود می‌ترساند و بازگشت همه به سوی خدا خواهد بود.

.

* مکارم شیرازی:

افراد با ايمان نبايد به جاي مومنان، كافران را دوست و سرپرست خود انتخاب كنند، و هر كس چنين كند، هيچ رابطه‏ اي با خدا ندارد و پيوند او بكلي از خدا گسسته مي‏شود، مگر اينكه از آنها به پرهيزيد و به خاطر هدفهاي مهمتري تقيه كنيد. خداوند شما را از نافرماني خود، بر حذر مي‏دارد، و بازگشت شما به سوي خداست.

* نهی از ولایت کافران

این آیه به صراحت مؤمنان را از برقراری رابطه دوستی و سرپرستی با کافران نهی می‌کند. 

 

* محدودیت تقیه

در شرایط تقیه (حفظ جان در برابر خطرات) ، مؤمنان مجازند برای حفظ جان خود با کافران مدارا کنند، اما این مدارا نباید به معنای دوستی و وابستگی باشد. 

 

* اهمیت بازگشت به خدا

آیه با تأکید بر اینکه بازگشت همه به سوی خداست، اهمیت توجه به عواقب اعمال و لزوم دوری از کافران را یادآوری می‌کند. 

 

* هشدار خداوند

آیه با جمله «و یحذرکم الله نفسه» مؤمنان را از عذاب الهی بر حذر می‌دارد و لزوم توجه به دستورات خداوند را گوشزد می‌کند. 

 

* مفهوم دوستی و سرپرستی

ولایت در این آیه به معنای دوستی، محبت، یاری و سرپرستی است. مؤمنان نباید در این امور به کافران اعتماد کنند و باید از مؤمنان واقعی پیروی کنند. 

 

* جایگاه تقیه

تقیه یک استثنا است که در شرایط خاص و برای حفظ جان مجاز شمرده شده است و نباید به عنوان یک اصل کلی در روابط با کافران در نظر گرفته شود.