💥 بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
.
💥 الم ﴿۱﴾
.
📌 به نام خداوندی که نسبت به همه خلایق رحمن و نسبت به شیعیان علی و اولاد معصومش رحیم است. خداوندی که محمد و علی و فاطمه و اولاد معصومشان را دائما تمجید کرده و اینان را با عظمتی لایتناهی یاد می کند.
.
📌 الف لام ميم که منظور أنا اللّه المجید است و حقیقت و اسرار این حروف اینکه منم خدای مجید و با عظمت که صاحب مجد و سزاوار تمجید است. خداوندی که محمد و علی و فرزندان معصوم علی را آفرید تا نشان دهنده همه مجد و عظمت من و معنا کننده مجید من باشند.
📌 الف لام ميم که منظور أنا اللّه المجید است و حقیقت و اسرار این حروف اینکه منم خدای مجید و با عظمت که صاحب مجد و سزاوار تمجید است. خداوندی که محمد و علی و فرزندان معصوم علی را آفرید تا نشان دهنده همه مجد و عظمت من و معنا کننده مجید من باشند.
* امام صادق (علیه السلام) و امّا الم؛ در ابتدای سوره‌ی آل‌عمران یعنی اینکه من آن خداوندی هستم که مجید است.
منبع: تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۲، ص۴۵۴ بحارالأنوار، ج۸۹، ص۳۷۳/ معانی الأخبار، ص۲۲/ نورالثقلین/ البرهان
.
* پیامبر صلی الله علیه و آله فرمود: اسم اعظم که هرگاه خدای تعالی به آن اسم خوانده شود حاجت بنده‌ی خود را برمی‌آورد، در سه سوره است: در سوره‌ی بقره و آل‌عمران و طه». ابوامامه گفت: و امّا آنکه در سوره‌ی بقره است، آیهْ الکرسی است و آنکه در سوره‌ی آل‌عمران است پس آن این است: الم. الله لا إِلهَ إِلَّا هُوَ الْحَیُّ و امّا آنکه در سوره‌ی طه است این است: و در آن روز همه ی چهره‌ها در برابر خداوند حیّ قیّوم، خاضع می‌شود. (طه/۱۱۱)
منبع: تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۲، ص۴۵۴ / بحارالأنوار، ج۹۰، ص۲۲۴/ مهج الدعوات، ص۳۱۷ / بحارالأنوار، ج۸۹، ص۳۷۳/ معانی الأخبار، ص۲۲/ نورالثقلین/ البرهان
.
* امام صادق علیه السلام الم یک حرف از حروف اسم اعظم خداست که هر جزئی از آن در جایی از قرآن مجید آمده است و پیغمبر صلی الله علیه و آله و امام معصوم علیه السلام به مکان آن‌ها آگاهی دارند.
منبع: تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۲، ص۴۵۴ بحارالأنوار، ج۸۹، ص۳۷۵
* انصاریان:
خدای یکتا که جز او هیچ معبودی نیست، زنده و قائم به ذات و مدبّر و برپا دارنده ونگه دارنده همه مخلوقات است.
.
* خرمشاهی:
خداوند است آنكه جز او خدايى نيست و زنده پاينده است
.
* فولادوند:
خداست كه هيچ معبود بحقى جز او نيست و زنده پاينده است.
.
* قمشه‌ای:
خدای یکتاست که جز او خدایی نیست که زنده و پاینده ابدی است.
.
* مکارم شیرازی:
معبودي جز خداوند يگانه زنده و پايدار و نگهدارنده، نيست.
* توحید:
آیه با عبارت لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ هیچ معبودی جز او نیست اصل توحید را بیان می‌کند. این عبارت، یگانگی خداوند و نفی هرگونه شریک و همتایی برای او را نشان می‌دهد.
.
* الحی: زنده بودن خداوند:
صفت الحی / زنده / نشان می‌دهد که خداوند زنده جاوید است و حیات او ذاتی و ازلی است. این صفت، نقطه مقابل مخلوقات است که حیاتشان موقت و وابسته به خداوند است.
.
* القیوم: قائم و نگهدارنده:
صفت القیوم به معنای قائم به ذات و نگهدارنده و مدبر همه موجودات است. این صفت نشان می‌دهد که همه چیز در عالم هستی به خداوند وابسته است و بدون او وجود نخواهند داشت.
.
* اسم اعظم:
برخی از تفاسیر، الحی القیوم را به عنوان اسم اعظم الهی ذکر کرده‌اند. این به معنای آن است که این دو صفت، از مهم‌ترین و برترین صفات خداوند هستند.
.
* تقابل با مسیحیت:
این آیه در مقابل اعتقاد مسیحیت به تثلیث (پدر، پسر، روح‌القدس) قرار می‌گیرد و یگانگی خداوند را به صراحت بیان می‌کند.
.
* نظام عالم:
«القیوم» بودن خداوند نشان می‌دهد که نظام عالم هستی بر اساس تدبیر و اراده او شکل گرفته و ادامه دارد.
نَزَّلَ عَلَيْكَ الْكِتَابَ بِالْحَقِّ مُصَدِّقًا لِمَا بَيْنَ يَدَيْهِ وَأَنْزَلَ التَّوْرَاةَ وَالْإِنْجِيلَ ﴿۳﴾